Incidenten

Incident 1

Met enige regelmaat verzorg ik op afspraak wandelingen vanaf de plek waar volgens het OM
Marianne Vaatstra alleen verder gefietst zou zijn. Eindpunt is de plek waar haar lichaam is gevonden.

Ik doe dat altijd met enige terughoudendheid, wil absoluut geen ramptoerist zijn en communiceer
dat ook als zodanig naar de geïnteresseerden. Het is wel zo, en dat maak ik op uit de feedback,
dat het verhaal wat ik daar vertel, over wat er wel en niet gebeurt is, door de plek extra aanspreekt.

Ik deed dat zonder toestemming van de eigenaar, waar vindt je die? Nog niet heel lang geleden was
de boer ook in het land, ik sprak hem aan hoorbaar voor de overige aanwezigen (dus getuigen).
(Ik ben een een fatsoenlijk mens, in de tijd dat ik leidinggevende was van de strafsector van de Rechtbank Leeuwarden sprak ik regelmatig met Oebele Brouwer in de kleedruimte, omdat we beiden op de fiets op het werk kwamen)

Ik sprak de boer dus aan en zei hem dat ik zonder toestemming op zijn land was en ik er begrip voor
zou hebben en respecteren wanneer hij mij de toegang zou ontzeggen tot dat weiland. De boer antwoordde door te zeggen dat hij wel vermoedde waarom wij daar waren en gaf aan er geen problemen mee te hebben!

Als voorbehoud zei hij daar bij dat we niet achter op het land mochten komen, omdat daar vee liep. Dit werd dus gezegd, hoorbaar voor alle aanwezigen. De volgende keer kon ik dus met een gerust hart de aanwezigen vertellen dat we daar liepen met de toestemming van de boer.

Vorige week donderdag vond ik in mijn brievenbus een aangetekende brief.

In de brief werd mij gelast het voornoemd perceel niet meer te betreden. Het viel mij direct op dat de
brief niet getekend was, dus wat mij betreft dus van geen juridische waarde. Echter ik had, zoals
beschreven, nog niet lang geleden immers toestemming gekregen? Vreemd.

Dat vroeg om uitleg: maandagmiddag ben ik met mijn vaste begeleider (dus getuige) naar het adres
van de boer gereden. Ik sprak hem aan in zijn stal, hij gaf direct toe niet de maker van de brief te zijn
en ook niet de verzender! Logisch lijkt me, want had hij de brief zelf geschreven, dan had hij de brief
ook getekend. We hebben bijna een half uur gesproken. Hij vertelde dat bij hem op het erf vorige week
een aantrekkelijke jonge blonde vrouw geweest (Aafie Visser – Kloosterman, hartsvriendin van
Marianne Vaatstra) die de boer overstuur heeft gevraagd ons de toegang te ontzeggen….

We zijn na het bezoek aan de boer direct doorgereden naar bureau Dokkum en spraken daar met een
agent . Omdat ik vermoedde dat de verzender van de brief deze mevrouw Aafie Visser – Kloosterman
zou kunnen zijn stelde de heer agent Krol voor haar te bellen. Hij kreeg de voicemail en zei dat hij alsnog
met haar zou bellen en het gesprek ons terug zou koppelen.

Hieronder kunt u de mailwisseling lezen. Mevrouw Aafie Visser – Kloosterman wordt in tegenstelling tot
de toezegging geheel niet genoemd. Reden ; jonge aantrekkelijke blonde vrouw? Je zou het haast denken. Op geen enkele vraag krijg ik antwoord. Hier wordt duidelijk iemand in bescherming genomen en ik sluit n.a.v. wat de heer Klaas Krol vertelde, namelijk dat het bij het korps niet ongewoon is voor derden brieven te schrijven, hetgeen mij echt niet de taak van de politie lijkt, dat het een behulpzame collega is geweest die net als duidelijk de boer, viel voor de charmes van mevrouw Visser – Kloosterman en de brief schreef.

De agent zegde ons toe met deze mevrouw contact op te nemen en dit schriftelijk aan ons terug te koppelen. Toezegging gewoon niet nagekomen. Lees de mail wisseling en trek uw conclusie.

Opmerkelijk is het te vermelden dat de agent zich liet ontvallen dat het bij het betreffende politiebureau
niet ongewoon is brieven voor derden te schrijven……..

—————————————————-

Mailwisseling: (naam agent bekend, niet vermeld)

Op di, dec. 28, 2021 om 14:41 schreef agent

Hallo Postma,

Ik heb navraag gedaan en er is inderdaad een afschrift van de brief bij de politie. Deze is echter in Burgum bezorgd vandaar dat ik er niet van op de hoogte was. Ik heb van een collega aldaar ook gehoord dat de boer op de hoogte was van het sturen van de brief.

Ik heb vervolgens de boer gebeld en die geeft aan dat hij inderdaad toestemming heeft gegeven om de brief te sturen. De boer heeft hem dus niet zelf geschreven en verstuurd maar hij staat wel geheel achter de inhoud en de strekking van de brief. Hij heeft de initiatiefnemers van de brief ook toestemming gegeven om een bordje verboden toegang op het hek te plaatsen. Dat het niet geheel volgens de juiste volgorde is gegaan is mij wel duidelijk maar bij navraag is het duidelijk wat de bedoeling van de boer is.

Ik hoop u hiermede voldoende te hebben ingelicht.

Met vriendelijke groet,;
de agent

—————————————————-

Van: keningswei@yahoo.com [mailto:keningswei@yahoo.com] Verzonden: dinsdag 28 december 2021 15:09
Aan:

Mijnheer de agent;

helaas bent u onvolledig en te kort door de bocht

Dat valt me tegen.

1) u heeft toegezegd contact op te nemen met Aafie Visser – Kloosterman. Graag reflectie daarvan;

2) wie is de samensteller en/of verzender van de brief die aangeboden is bij een PostNL filiaal?;

3) de boer was niet op de hoogte van de brief;

4) hoe is de afzender achter mijn adres gekomen?;

5) wat was de aanleiding voor uw collega’s de boer te bezoeken?;

6) er is een strafbaar feit gepleegd, valsheid in geschrifte, bij geen betere argumentatie zal ik
tot aangifte overgaan;

Ik verwacht van de politie een adequaat en nauwgezet onderzoek met volledige beantwoording
van de gestelde vragen.

(U dient in acht te nemen dat dit de nodige aandacht zal krijgen.)

Pieter Postma

—————————————————-

Hallo Postma

Ik heb in overleg met de collega van Burgum de boer gebeld en die geeft duidelijk aan dat hij niet meer
wil dat u het weiland betreed. Hij zal dus geen aangifte doen van valsheid in geschrifte want hij staat er
achter.

Zodra mij collega in Burgum nog wat heeft gehoord dan zal u daar over bericht ontvangen.

De agent.

Conclusie : afgepoeierd, met een kluitje in het riet dus.

Naar aanleiding van de gebeurtenissen heb ik een officiële klacht ingediend bij de politie en bij de burgemeester Johannes Kramer.

Op 28 december ontving ik zowel van de politie als de gemeente de ontvangstbevestiging.
Gisteravond 6 januari 2022 rond 19.15 werd ik gebeld door de wijkagent van Burgum. Hij nam met mij contact op inzake de klacht. Ik zei hem dat mij dat verbaasde. Ik begreep zijn rol niet daarin. Ook zei ik tegen hem dat ik het correct had gevonden voor een heldere communicatie dat de klachtencommissie mij er van op de hoogte had gesteld dat het aan hem gedelegeerd (?) was.

Door schade en schande wijs geworden nam ik het gesprek op en vond het correct hem dat eerlijk te vertellen. Hij was daar over zeer verbolgen. Dit is dezelfde agent die onlangs nota bene mijn huis betrad met een werkende bodycam! ( waarvan later werd gezegd dat de opname was mislukt omdat de agent “op de verkeerde knoppen had gedrukt”. ) Ik vroeg hem dus waarom hij dat wel zo mocht doen en ik een gesprek niet op mocht nemen, (eerlijk gezegd begrijp ik het probleem niet), echter hij brak het gesprek abrupt af.

—————————————————-

Incident 2

Op de avond van 2 november stond rond 20.00 uur een grote agent bijna met zijn neus tegen mijn glazen voordeur aangedrukt. Ik voelde me overrompeld, krijg nooit politie aan de deur. Ik liet hem binnen. Direct zei hij mij dat hij mijn woning betrad met de bodycam in werking. Zijn bezoek aan mij had te maken met mijn inspanningen inzake mijn inspanningen gerelateerd aan de Vaatstra zaak. Flinterdun.

Het leek meer voor mijn gevoel op mij subtiel intimideren, zo kwam het achteraf op mij over. De volgende dag begon ik me af te vragen de reden om met werkende bodycam binnentreden en of dat überhaupt wel conform de wet is. Ik benaderde eerst via de mail de betrokken agent. Hij antwoordde onvolledig en liet me weten dat de opname was mislukt want : “hij had op de verkeerde knoppen gedrukt”. Dat moet ik dus voor waar aannemen. Echter vanwege zijn verklaring dat de opname is mislukt kan er geen gebruik (misbruik) van worden gemaakt.

Ik werd doorverwezen naar zijn leidinggevende; op mijn vraag “waarom binnenkomen met werkende webcam” heb ik nooit antwoord gekregen. Een inkijkje hoe onze rechtstaat werkt.

—————————————-

Incident 3

Woensdag 5 januari, ik was telefonisch in gesprek en zag op mijn bewakingscamera een persoon staan bij mijn voordeur welke op een rechercheur leek. Degene waar ik telefonisch mee in gesprek was zei ik dat ik naar de voordeur zou lopen ik hield de verbinding in stand zodat deze het gesprek kon volgen. Degene aan de voordeur was de partner van Aafie Visser-Kloosterman. Hij eiste van mij dat ik op social media haar naam niet meer mocht noemen, het kwam er op neer dat het bij haar emoties los maakte. Ik ben de kwaadste niet, speel het spel fatsoenlijk en zal het mij ter harte nemen. Echter wie kwam wekenlang op tv en op mijn mobiele telefoon nog steeds voorbij? Een emotionele mevrouw A. Visser – Kloosterman.

Naast DiscoveryNL ook een reportage in de Leeuwarder Courant over de zaak Marianne Vaatstra van vier pagina’s en een foto van haar ter grootte van een halve pagina. Het gesprek verliep in goede harmonie, we zijn het niet eens, dat is duidelijk. De heer Visser gaf aan zich in het geheel niet in de website verdiept te hebben. Dat is spijtig. Dat bleek pijnlijk toen ik hem zei dat zijn echtgenote vergeten leek te zijn dat ze tijdens de zoektocht naar Marianne Vaatstra Spencer Sletering belde met de vraag: “waar hebben jullie afscheid genomen?” en Spencer Sletering daarop antwoordde : “bij het tunneltje”. Toen ik dit de heer Visser voorhield zei hij: “wat maakt dat nou uit?” Het maakt ALLES uit omdat het de onschuld van Jasper Steringa aantoont, omdat Jasper Steringa dan niet Marianne Vaatstra 400m verderop bij de sportvelden tegen kan zijn gekomen!!! Waarom vertelde mevrouw A. Visser – Kloosterman dit niet in de documentaire van DiscoveryNL? Was daarom de rechercheur Jelle Tjalsma mee om te voorkomen dat ze het “verkeerde” zou zeggen?

Mevrouw A. Visser – Kloosterman lijkt eveneens vergeten te zijn dat, toen ze Spencer Sletering belde met de vraag op welke fiets Marianne Vaatstra fietste, hij antwoordde : “hoe moet ik dat nou weten?”. Hij zou toch op zijn minst gezegd kunnen hebben dat ze op een herenfiets fietste? Is in de DiscoveryNL documentaire ook verzwegen. WAAROM?

Vrijwel direct nadat de heer Visser en zijn echtgenote het initiatief tot de aangetekende brief “uit naam van de boer” maakten, (hoe kwamen ze aan mijn adres? Op die vraag eis ik een antwoord) is er een bordje met “verboden toegang” aan het hek bij het weiland bevestigd. Een tipgever wees mij er op dat op Google maps de plek waar Marianne is gevonden (niet vermoord) het predicaat “herdenkingsplaats” had gekregen. Hoe je dat zo snel voor elkaar kunt krijgen? Echter de dag nadat dit werd ontdekt en ik er een screenshot van heb gemaakt, was het al weer verwijderd! Natuurlijk ook vreemd, een herdenkingsplek die je vervolgens niet mag bezoeken. Wie zit, zitten daar achter?

Zo heeft u een inkijkje van wat er wordt gedaan om mijn initiatieven te dwarsbomen, waarom vinden mensen het zo lastig dat Jasper Steringa niet de dader kan zijn?

Het is spijtig voor mijn wandelingen dat ik deze plek niet meer mag bezoeken, wat ik overigens, wat mensen die meeliepen kunnen bevestigen deed met het nodige respect. Het verhaal, tijdens de wandeling, zie elders op de website, veranderd er natuurlijk niet door. U blijft van harte welkom; aanmelden via de website of keningswei@yahoo.com