De Achilleshiel in de zaak Marianne Vaatstra
(en de werkwijze van rechercheurs).

Zoals bekend heb ik mijn energie gestoken in het aantonen dat er geen fietstocht is geweest als aanloop naar de moord en verkrachting, wat de logische vraag oproept hoe kan dan Jasper Steringa haar op de fiets zijn tegen gekomen en aansluitend; is hij dan wel de dader? Let wel: van deze fietstocht is geen spatje bewijs.

Achilleshiel voor de rechercheurs was/is de verklaring van wat ik noem twee kroongetuigen, te weten Verry Brouwer en zijn vriendin in die tijd Tiny de Haan. Ook zij woonden net als de vriend van Marianne Vaatstra in Buitenpost. Zij waren ook in Kollum uit geweest en fietsten rond 00.30 uur de bewuste nacht richting Buitenpost. Op het fietspad aan de rand van het dorp zagen zij naast het fietspad op een afstand van ongeveer 2 meter (!) de voor hen bekende Spencer Sletering. Er werd over en weer gegroet, Verry Brouwer kon zelfs de kleding beschrijven. Toen ze hoorden van de afschuwelijke moord en verkrachting deden ze hun burgerplicht en vertelden hun verhaal aan rechercheurs.

Het bleef stil.

Peter R. de Vries kreeg lucht van dit verhaal, mogelijk via Bauke en toen nog Maaike Vaatstra en maakte daarover de volgende reportage inclusief een interview met Verry Brouwer.

(Vanaf minuut 13 Bauke Vaatstra over hoe hij en zijn vrouw tegen het fietsverhaal aankeken, inclusief een opmerking over de weersomstandigheden die nacht, zeer opmerkelijk en verhelderend.)

Peter R. de Vries Misdaadverslaggever – Fragment Marianne Vaatstra (2003)

Hierin vertelt een oprechte Verry Brouwer opnieuw zijn verhaal. Oordeelt u zelf. Waarom zouden twee mensen zoiets überhaupt fantaseren? Het verhaal van de twee wordt ondersteund met een bijdrage van een broer van Verry Brouwer door een posting op de lokale nieuwssite Wâldnet: “Mijn broer wist gelijk de volgende morgen te melden dat bij het tennispark te Kollum de 2 jongens alleen waren (geen Marianne), hij kwam net uit bed, wij vertelden het (hij wist van niets) en hij meldde het gelijk. Dus wij twijfelden niet aan zijn waarheid, gelijk melding gedaan en politie deed niets. Hij is er zelfs mee bij Peter R de vries geweest, de politie deed het af als onzin. Nu twijfelt niemand toch meer mag ik hopen? Wat juffrouw S v. R. betreft, was ook bekend, maar veel mensen geloofden haar.(als zoiets waar is,is het een zeer ingrijpende gebeurtenis in een mensenleven) tijdje geleden nog met TheChamp uit K’zwaag overhoop gelegen. Helaas klopte S. haar verhaal niet en valt ze door de mand. Ik vrees dat de dader(s) nooit gevonden zullen worden, maar hoop het uiteraard wel. Justitie GOED GEDAAN HOOR! Jullie hebben mensen voor hun leven getekend, en ervoor gezorgd dat wij hier in de regio zielsveel van allochtonen zijn gaan houden. Jullie hebben meer verklooid dan jullie denken. CHAPEAU!”

Voor Peter R. de Vries was de verklaring van Verry Brouwer en zijn vriendin natuurlijk interessant. Hij zei: “als dit verhaal klopt heeft de moord een heel andere aanloop gehad”. * Hetzelfde als dat ik nog steeds beweer en ook aantoon. Peter R. de Vries legde dit voor aan het OM, deze zei de verklaringen te kennen en het te hebben vergeleken met verklaringen van andere getuigen en daarom de verklaring van Spencer Sletering te geloven. Ook Spencer Sletering werd gevraagd en zei dat de twee “andere jongens moeten hebben gezien. Min of meer sneaky zegt hij dat hij zijn vriend Wietze geeft gevraagd “en die heeft ze ook niet gezien”.

Ik zoom op de reactie van het OM en Spencer Sletering in; het OM spreekt over verklaringen van andere getuigen, Dat is heel vaag, welke andere getuigen en waar was dat dan? Dus onvoldoende antwoord. Vervolgens spreekt Spencer Sletering over dat het “andere jongens” moeten zijn geweest. Waarom zijn die “andere” jongens niet getraceerd om aan te tonen dat Spencer Sletering (en zijn vriend Wietze Steenstra) niet logen?

Opvallend is het dat na deze uitzending, welke ook voor Peter R. de Vries zeer opmerkelijk was, hij zei dat zelf, hij de zijde van het OM koos. Daar heb ik mijn gedachten over.

In deze zaak rijgen zich de leugens aaneen, dat werkte ook voor de betrokkenen verwarrend. Zo had Opsporing Verzocht 4 mei 1999 bekend gemaakt dat “de drie rond 01.30 uur de Paradiso verlieten”. Echter Spencer Sletering zelf zei in Panorama 18 jaargang 2000 dat ze om 01.00 uur de Paradiso verlieten. Eerder waren door hem al de tijdstippen 24.00 uur 00.15 uur en 00.30 uur genoemd. Het kenmerk van een leugen is dat je op enig moment vergeet wat je ooit gezegd hebt. De moeder van Marianne Vaatstra zei, toen de beide jongens voor de derde keer een andere versie van het fietsverhaal vertelden: “een leugen kun je op vele manieren vertellen, de waarheid maar op één manier”. Wat een wijsheid en zo waar.

Terug naar de reacties van het OM en Spencer Sletering. Er was maar één goed antwoord waarom Spencer Sletring daar op die tijd niet gezien kon zijn en juist dat antwoord werd niet gegeven. Immers Spencer Sletering was toch rond het tijdstip van 01.30 uur in de Paradiso? Dus had dat ook het antwoord moeten zijn, heel simpel : “hij kan niet om die tijd op het fietspad zijn gezien want ze waren nog in de Paradiso”. Eens? Daar stond het OM en ook Spencer Sletering niet bij stil. Nogal knullig. Om zo’n bedacht verhaal in stand te houden valt ook niet mee.

Het kan nog erger: in de docu van Discovery (ik heb het niet gezien, reden: voorspelbaar huichelachtig en een ergernis dat de massa het voor zoete koek slikt) werd door de rechercheur Jan Verkaik zelfs gesproken over een reconstructie. De massa moest overtuigd worden? Het woord reconstructie moest hen overtuigen? Maar, zoals ik al schreef: waarom een reconstructie als de persoon waar het om gaat een sluitend alibi heeft? Is dat logisch? Nee, dat komt natuurlijk nooit voor. Wás Spencer Sletering rond 00.30 uur in de Paradiso? Natuurlijk niet, dat blijkt ook uit wat u net las en uit verklaringen welke zijn achtergehouden.

Naar aanleiding van Spencer Sletering zijn verklaring bij Peter R. de Vries nam ik via de mail contact op met deze rechercheur Jan Verkaik, dit was zijn antwoord :”Verry Brouwer legde bij ons een hele andere verklaring af RA RA RA”. Dat begrijp ik heel goed en zal het u uitleggen. Ik heb met meerdere getuigen gesproken, een jonge vrouw die op die nacht rond 01.00 uur de rotonde daar passeerde in haar auto en vertelde wat ze daar had gezien kreeg een boze rechercheur tegenover zich. Wat ze had gezien kon niet kloppen (?). Ze werd meerdere malen gebeld en moest enkele keren komen voor weer een gesprek. In één van die gesprekken liet een rechercheur zich iets belangrijks ontvallen door te zeggen: ”dan ben je er langs gereden rond het tijdstip van de moord”.

(Ook) opmerkelijk is het verhaal wat ik hoorde van twee ook jonge vrouwen die dezelfde avond in de Paradiso waren, waarvan één zelfs met Marianne Vaatstra sprak. Ze waren rond 01.00 uur langs het weiland aan de Keningswei gefietst. Ze hadden tegen elkaar uitgesproken dat het zo licht was, bijna daglicht en stil. Dat vertelden ze ook de rechercheurs. Een tijd lang bleef het stil, veel veel later stonden op een dag twee rechercheurs op de stoep voor een gesprek, ze werden binnengelaten. Toen kwamen deze rechercheurs met het volgende; de vrouwen hadden gezegd dat ze iets na 01.00 uur over de Keningswei waren gefietst. De rechercheurs drongen er bij de vrouwen op aan dat ze zich in het tijdstip een uur hadden vergist, het moest een uur later zijn geweest, ze zouden rond 02.00 uur langs de Keningswei zijn gefietst. Ongelooflijk.

Echter deze jonge vrouw had indertijd van haar ouders de boodschap mee gekregen dat als ze vóór 02.00 uur thuis zou zijn ze de volgende avond weer uit mocht. De jonge vrouw haar moeder was aanwezig bij het gesprek en bevestigde het verhaal van haar dochter. Een uur later was onmogelijk. Onomstotelijk. De rechercheurs dropen af. Natuurlijk heb ik er over nagedacht waarom de rechercheurs het tijdstip een uur wilden opschuiven van 01.00 uur naar 02.00 uur. Dit is mijn uitleg; de moord en verkrachting vond een uur eerder plaats.

Dat is geweest rond het tijdstip dat de beide vriendinnen langs het weiland fietsten, maar… toen was het heel stil volgens deze vrouwen. Was Marianne Vaatstra in dat weiland rond die tijd vermoord dan hadden deze vrouwen daar iets van moeten horen en dat was niet het geval. Dus moest het tijdstip een uur later zijn. Uiteindelijk kwam het OM met een gedrocht van een scenario. Feit is dat voor de fietstocht GEEN ENKEL BEWIJS IS!

Geachte lezer die tot hier gekomen is: mocht u op of aanmerkingen hebben op mijn visie, dat kan, dat mag, ik pretendeer niet de wijsheid of waarheid in pacht te hebben. Ik ben tot bovenstaande gekomen naar beste eer en geweten. In deze zaak heb ik geen enkel belang, de drijfveer voor mij is gerechtigheid, tevens kan ik slecht tegen goedgelovige mensen die zich een rad voor ogen laten draaien.

Dat ik al minstens een jaar serieus bedreigt wordt (vier aangiftes) en zelfs mijn overleden echtgenote wordt belasterd valt me zwaar, aan de andere kant is het voor mij bewijs dat ik wel eens het gelijk aan mijn zijde zou kunnen hebben. Aan wiens kant staat u?

Denkt u dat dit in deze zaak een incident is? Nee in tegendeel, het is een patroon. Daarover schreef Jan Sterenborg (1949) studeerde ontwikkelingspsychologie(1978) aan de K.U. te Nijmegen: Wat in de zaak Marianne Vaatstra veelvuldig gebeurd is, is dat informatie zonder argumentatie verdwijnt. Als je je daaraan schuldig maakt, roep je als het ware de complotten zelf op.

U kent de uitspraak “it separates the men from the boys, (the women from the girls”). Waar hoort u bij?

Bedankt voor uw tijd, ik zie uw reactie graag tegemoet.

Pieter Postma